Een mooi beschreven persoonlijk relaas van de schrijver hoe hij 4000 km fietsen over de hoogste cols van Frankrijk heeft ervaren met alle emoties en omstandigheden die daarbij horen; afzien, regen, hitte, genieten, verdwalen, frustraties, leuke en minder leuke ontmoetingen en vooral hoe hij dat samen met zijn Tiny toch maar mooi voor mekaar kreeg. Echt een indrukwekkende prestatie.
Mooi en compact beschreven met veel persoonlijke emoties erin. Jammer dat er geen routekaartjes zijn opgenomen.
Geplaatst door Acronius Kramer uit Goes , leeftijd 60-69
Waardeert het boek met een 8 uit 10
Allereerst wil ik Koos Oggel van harte feliciteren met het schrijven en het uitbrengen van zijn boek: ‘Solo, maar niet alleen’. En eigenlijk had ik al langere tijd zien aankomen dat dit een keer zou gaan gebeuren. Ik zal uitleggen waarom. Koos (een goede vriend mag je bij de voornaam noemen) en ik kennen elkaar van de zomer 1999 j.l.. Met een groep TRAPPERS leden was het destijds de bedoeling om een weekje te gaan fietsen in de bergen, in dit geval in de Italiaanse Dolomieten vanuit het bergplaatsje Arabba. 5 leden waren snel gevonden, echter in de twee beschikbare auto’s was plaats voor 6 deelnemers. Via de helaas veel te vroeg overleden Krijn Saman, werkzaam bij het bedrijf “Van Der Have”, werd diens collega Koos Oggel voorgesteld om onze groep te vervolledigen. Na voorgesteld te zijn aan de “ballotagecommissie”, werd Koos “aangenomen” hetgeen inhield dat hij meeging naar de Dolomieten en tevens lid werd van T.C. DE TRAPPERS. Daarna fietsten Koos en ik vele malen samen, tijdens 19 fietsvakanties en vele toertochten van onze toerclub. De genoemde fietsvakanties werden altijd doorgebracht in berg(achtige) gebieden. Er moest wat te klimmen zijn. Zo waren we in België, Luxemburg, Frankrijk, Zwitserland, Italië en Oostenrijk. Elk jaar tussen 1999 en 2017 bezochten we een berggebied gedurende een kortere- of langere periode (3 a 6 dagen). En elke keer maakte Koos daarover een prachtig verslag. Reeds vanaf zijn eerste schrijven uit 1999, was een ieder die zijn fietsvakantie verslagen las onder de indruk, van hoe prachtig Koos de belevenissen van de fietsmaatjes kon weergeven. De beschrijvingen van o.a. berglandschappen, weersomstandigheden, routes, hotels, eten en drinken, fietsen, ontmoetingen met derden, belevenissen, gezondheidsgevoelens en vooral de onderlinge saamhorigheidsgevoelens kwamen toen al naar voren in zijn “boekjes”. Eigenlijk was ik dan ook nauwelijks verbaasd, dat ik ongeveer een maand geleden door hem op de hoogte gebracht werd van het uitkomen van zijn boek ‘Solo, maar niet alleen’. Ik wist dus uit het verleden over zijn drang om fietsgebeurtenissen schriftelijk vast te leggen, over het feit dat hij jaren geleden ook al eens een schrijverscursus had gevolgd en dat hij bezig was met zijn meerjarig project: De 100 Cols tocht. Als je deze gegevens bij elkaar brengt, dan lag het uitkomen van dit boek m.i. in de lijn der verwachtingen. Natuurlijk heb ik het boek direct aangeschaft. Het leest bijzonder prettig en is overzichtelijk opgesteld. Het geeft een schitterend inkijkje in het wel en wee van een toerfietser. Zijn beschrijvingen van landschappen, dorpjes, steden, rivieren, kanalen, campings, hotels, omstandigheden als extreme warmte en kou, regen en zonneschijn, zijn condities van topvorm tot bijzonder slechte benen, van ziek zijn en bijna opgeven tot de vaak terugkerende momenten van glorie als weer een col werd bedwongen. Het komt allemaal aan de orde en het is vaak zo geschreven, dat het uitlokt om steeds verder te lezen, omdat je graag wil weten hoe het gaat aflopen. Kortom het boek wegleggen om te pauzeren, wordt steeds uitgesteld. Maar als ik nu zou stoppen met het schrijven van deze recensie, dan zou ik wel een heel belangrijk item overslaan. Namelijk de belangrijke rol die zijn vrouw Tiny in dit hele verhaal speelt. Mede dankzij haar inbreng werd Koos in staat gesteld om deze schitterende prestatie te volbrengen. Want dat is ook de kracht van het door Koos geschreven boek, dat hij ook oog heeft voor de prestaties van zijn eega. Er is geen pagina in het boek te vinden of zij speelt daarin een heel belangrijke rol in het voltooien van deze monstertocht. Kortom, alle egards voor Tiny in het welslagen van deze tocht, die ze samen als een twee eenheid volbrachten. Al met al een heerlijk boek om te lezen en ik zou een ieder die Koos en Tiny kennen willen overhalen om dit boek aan te schaffen en het te lezen. Je zal niet teleurgesteld worden.
Geplaatst door Paul van Koeveringe, Kruiningen
Erg leuk wat de schrijver aan herinneringen ophaalt uit zijn voorbije grote fietsavontuur. Bijzonder knap wat hij fysiek heeft gepresteerd, maar ook dat hij blijkbaar dagelijks een dagboekje bijhield om dat voor later te bewaren, hetgeen geresulteerd heeft in dit leuke boekje. Een aanrader voor alle fanatieke fietsers en zeker de moeite waard voor wie deze ‘Honderd Cols Tocht’ in Frankrijk al eens hebben gereden of juist nog willen gaan rijden.
Geplaatst door Acronius Kramer, Goes
Ik werd door de schrijver en fietser van ‘Solo maar niet alleen’ via een mail geattendeerd op zijn boek en zijn fiets avontuur door Frankrijk, Zelf heb ik ook de 100 cols gefietst en ook Koos en Tiny ken ik van verschillende fietsvakanties. Een erg leuk en vlot geschreven reisverslag wat voor iedere 100 cols fietser veel herinneringen zal oproepen. Herinneringen aan de prachtige routes door natuur en dorpjes, het afzien in beklimmingen, het halen van weer een bergtop, het koud hebben, het heet hebben. Dorst, Pijn. Ook voor ieder die van plan is deze monstertocht te fietsen is het een aanrader of waarschuwing……. Koos heeft een schitterende prestatie weggezet, uiteraard ook door de geweldige steun van Tiny. Chapeau.
Geplaatst door Toine van Oers, Roosendaal
De schrijver neemt je mee op zijn fietstochten door Frankrijk. Op deze roadtrip over de 100 cols zit je als het ware bij hem achterop de fiets, en ben je samen met hem benieuwd wat er nu weer achter de volgende bocht tevoorschijn gaat komen Je leeft mee met zijn persoonlijke hoogte- en dieptepunten, en ziet de afwisselende natuur van Frankrijk in al zijn geur- en kleurenpracht voorbij komen. Je voelt de onheilspellende donkere sfeer onder de hoge naaldboombossen, en ervaart de dorre droogte van de kale toppen in de zinderende zon. Hoe zwaar wordt het vandaag? En dan is daar, precies op het juiste moment, weer de vrouw van die eenzame fietser met een belegd stokbroodje of ander voedzaam lekkers en vooral met een opbeurend woord. Want dat maakt het verhaal extra leuk. de tocht wordt niet alleen gefietst door de schrijver maar ook grotendeels gereden in de persoonlijke volgauto annex rijdende slaapaccommodatie, door de wederhelft van de auteur. Voila, dat verklaart de titel. De mini-geschiedenislesjes over de omgeving, de ontmoetingen onderweg met andere bevlogen fietsers en de herinneringen van de schrijver aan eerdere tochten of ervaringen maken het boek tot een ware pageturner. Ik heb het met veel plezier gelezen.
Geplaatst door Arianne Lamper uit Zeeland